ხატვით თერაპია

     ყველაზე გავრცელებული ფორმა არტ_თერაპიაში არის ხატვით თერაპია. ხატვით თერაპიაში მუშაობენ ქაღალდით, საღებავითა და ფუნჯით, ხშირად აკვარელით, ასევე ცარცით, ფანქრით და ნახშირით, ხატვით თერაპიის პროცესში ჩნდება ფერები და ფორმები, ხაზები და სიბრტყეები, მოძრაობა და შეგუბება. საკუთარ ქმედებასა და ქაღალდზე აღბეჭდილ მის შედეგებში, ისევე როგორც მათ სამშვინველში აღძრულ განცდებში, პაციენტი აღიქვამს, რომ ხელოვნებით პროცესებს კავშირი აქვს მასთან და მისი სხეულებრივი თუ მშვინვიერი ავადმყოფობის მიმდინარეობასთან. იგი შეიცნობს და აღმოაჩენს საკუთარ თავსა და ავადმყოფობის სიტუაციას. ხატვით მკურნალობის სავარჯიშოებს, მივყავართ პაციენტის გაღრმავებულ წვდომამდე საკუთარი განცდისა, რომელიც ავადმყოფობით ან კრიზისული მდგომარეობით არის აღბეჭდილი. ამგვარი გაძლიერებული ხელოვნებითი თერაპიული სავარჯიშოებით მოიპოვებს იგი საკუთარ თავთან, საკუთარ ტკივილთან და საკუთარ ცხოვრებასთან შემოქმედებითი მიდგომის ახალ შესაძლებლობებს.
  ხატვით თერაპია მოიცავს ნახატების გაფერადებას, შემოქმედებით ხატვას, ან ხატვას თერაპევტის დავალებით. მოდით გადავხედოთ თერაპიის მარტივ მაგალითებს :)
1.რომ განიკურნო შიშისგან, უნდა დახატო შიში, როგორც წარმოგიდგენია. შემდეგ უნდა გააანალიზო რა გაშინებს. შემდეგ დაამატე დეტალები, რომლებიც მას უკვე არასაშიშს გახდის.
2.ვისაც დეპრესია აწუხებს, უნდა მოიშოროს ყავისფერი და შავი ფერის ფლომასტერები. შეიცვალოს მკვეთრი, ნათელი ფერებით. უნდა დახატოს ის, რაც ადრე ახალისებდა, დაკიდოს თვალსაჩინო ადგილას და როცა მოიწყენს, შეხედოს, ათვალიეროს.
    ხშირად თერაპევტი აძლევს პაციენტს დავალებას, რომ დახატოს რაიმე სურათი. ასეთი ცნობილი დავალება არის ვარდის ბუჩქი, თერაპევტი აკვირდება, თუ როგორ გამოიყურება ბუჩქი, ასევე ავალებენ ოჯახის, იჯახის წევრების დახატვას, თუმცა აქ გასათვალისწინებელია ის ფაქტორი, რომ ერთი და ორი ნახატი დიაგნოზის დასმის საშუალებას არ იძლევა. აი მაგალითად, ბავშვები სპონტანურები არიან, მათ სწრაფად ეცვლებათ განწყობა, ამიტომაც მათი ერთჯერადი ნამუშევრები ნაკლებად სანდოა, თუმცა ისინი, მართალია, ზრდასრულებისაგან განსხვავებით უფრო ღარიბი ფორმებით , მაგრამ მეტად ემოციურად და მგრძნობიარედ ხატავენ, მაგრამ ფსიქოლოგების თქმით, არ უნდა გახდეს შეშფოთების მიზეზი ის, რომ ბავშვი სისტემატურად ხატავს ურჩხულს, ეს არ ნიშნავს რომ მას აქვს გარკვეული ფსიქოლოგიური დარღვევა, შეიძლება მან უბრალოდ მულტფილმი ნახა ან ეს პერსონაჟი კომპიუტერული თამაშიდან დაამახსოვრდა (თუმცა აგრესეული თამაშების მავნე ზეგავლენა სხვა საკითხია), ბავშვები ხშირად სარკისებურად ასახავენ თავიანთ ემოციებსა და განცდებს, და მან ეს პირდაპირ დახატა, მაგრამ როდესაც ზრდასრული ადამიანი ხატავს ბოროტ ურჩხულს ან რაიმე მის მსგავსს, ეს უკვე შეიძლება იყოს ფიქოლოგიურ პრობლემაზე მიმანიშნებელი, ცხადია, ეს არ იძლევა ერთმნიშვნელოვანი დიაგნოსტირების საშუალებას, მაგრამ იძლევა გარკვეულ მანიშნებლებს, რასაც შეიძლება ჩაეძიო და ჩაუღრმავდე. დიაგნოსტირებისას მნიშვნელობა ენიჭება რა ფერებს გგამოიყენებს ადამიანი, როგორ ფორმებს, სად განალაგებს ამა თუ იმ ფიგურას, ფურცლის რომელ მხარეს დატვირთავს მეტად და ა.შ.